Naukowcy z Korei Południowej przeprowadzili badania nad wpływem elektrycznej stymulacji na modelach CMT1A. W badaniach laboratoryjnych na mysich komórkach nerwowych wykazano, że stymulacja elektryczna promowała produkcję mieliny (mielinizację) oraz redukowała nieprawidłowe nagromadzenie grudek białka PMP22 wewnątrz komórek. Zidentyfikowano, że stymulacja o częstotliwości 20 Hz przez 1 godzinę była najbardziej efektywna w redukcji grudek PMP22 i promowaniu mielinizacji w modelu komórkowym.
Przetestowano również stymulację na mysim modelu CMT1A, charakteryzującym się postępującą demielinizacją i pogorszeniem funkcji ruchowych. Stymulacja elektryczna dostarczana za pomocą wszczepionych elektrod na nerwy kulszowe myszy przez trzy tygodnie wykazała stopniową, znaczącą poprawę w zakresie równowagi i wytrzymałości biegowej. Zaobserwowano również znaczącą, częściową odbudowę grubości i integralności osłonki mielinowej oraz redukcję nieprawidłowości w dystrybucji białka PMP22 i cholesterolu w mielinie.
Badacze stwierdzili, że te wyniki „kładą podwaliny” pod rozwój leczenia elektroceutycznego dla neuropatii demielinizacyjnych. Elektroceutyki to miniaturowe urządzenia do neurostymulacji. Podkreślono jednak, że potrzeba więcej badań do potwierdzenia tych wyników.
Inne doniesienie, z 1998 roku, opisało przypadek zastosowania przezskórnej elektrycznej stymulacji nerwów (TENS) u 26-letniego pacjenta z ciężkim zanikiem mięśni w stopach, podudziach, przedramionach i rękach. TENS, powszechnie stosowana w leczeniu bólu, powoduje skurcze mięśni. Postawiono hipotezę, że może przeciwdziałać zanikowi mięśni w CMT.
Pacjent stosował TENS w domu przez 30 minut dwa razy dziennie. Po 3 tygodniach zgłosił znaczną poprawę stabilności kostek i zmniejszone zmęczenie nóg. Był w stanie wykonać pełne wyprostowanie kostki z widocznym wybrzuszeniem mięśni. Doświadczył również mniejszego zmęczenia w rękach i większej zręczności. Siła chwytu uległa poprawie i dalej rosła po 6 miesiącach leczenia. Wyniki te utrzymywały się przez rok. Rejestracja szybkości przewodzenia nerwowego po roku nie wykazała zmian w porównaniu do stanu początkowego. Autor doniesienia zasugerował, że wyniki te mogą wskazywać na rolę TENS w łagodzeniu zaniku mięśni spowodowanego CMT. Należy jednak pamiętać, że jest to opis pojedynczego przypadku.
Badania przedkliniczne na modelach mysich CMT1A sugerują, że elektryczna stymulacja nerwów może ograniczać patologiczne zmiany związane z białkiem PMP22, poprawiać stan mieliny i przynosić korzyści w zakresie funkcji ruchowych. Wyniki te wspierają koncepcję leczenia elektroceutycznego.
Dodatkowo, pojedyncze doniesienie o zastosowaniu TENS u pacjenta z CMT sugeruje potencjał tej metody w poprawie funkcji i siły mięśni. Chociaż wyniki są obiecujące, konieczne są dalsze, zakrojone na szerszą skalę badania w celu potwierdzenia tych efektów i ich zastosowania u ludzi.
Prosimy pamiętać, że niniejszy artykuł opiera się wyłącznie na dostarczonych źródłach, które są stronami internetowymi z wiadomościami i informacjami o chorobie oraz doniesieniem o przypadku. Nie stanowią one porady medycznej, diagnozy ani leczenia i nie zastępują konsultacji z lekarzem lub innym wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia.